Oma

Wat een bijzondere oma’s. Twee vrouwen die er in hun leven naar streefden om de Heer te vertrouwen in alles. Ze waren gastvrij, ze ontvingen mensen met open armen en een warm hart, ze dienden waar dat mogelijk was, ze bleven bidden. In de ogen van de wereld hebben ze misschien niet veel groots verricht, maar in het koninkrijk van God hebben ze het beste deel gekozen (Luc 10:42). Ze zijn met de liefde van Jezus in hun ogen prachtig oud geworden. Zoals een zoon mooi verwoordde: toen haar gezicht tekenen van ouderdom begon te vertonen werd ze daar alleen nog maar mooier van.

Wat ben ik dankbaar voor hun getuigenis. En welk een voorbeeld heb ik ook aan mijn eigen oma’s, die nog bij me zijn, en aan mijn moeder. Wat zijn er veel vrouwen om mij heen die een vertrouwend en dienend geloof voorleven.

Ik wil dat, waar ik ben, ook zij bij mij zijn. (Joh 17:24)

De twee lieve oma’s van Rick hebben aan dit verlangen van Jezus gehoor gegeven. Met een paar maanden ertussen hebben ze allebei afscheid genomen van de laatste dingen die hen nog aan deze aarde vastbonden en zijn ze met een gerust hart nu “veilig in Jezus’ armen”. Voor ons onverwacht en verdrietig, maar voor hen de allerbeste plek waar ze ooit kunnen zijn. Rustend, maar het zou me niet verbazen als ze met hun herstelde stem uit volle borst lofliederen aan het zingen zijn, en ik zou ze ook wel een dansje willen zien doen!

Ik vond zulke gedachten altijd op een vage en zweverige manier wel mooi en bemoedigend, en ik krijg altijd hoopvolle tranen in m’n ogen van liederen zoals “er is een dag”. Maar ik heb nu pas echt concreet van dichtbij mogen meemaken wat deze hoop met je doet. Het zorgt ervoor dat de ene opa blijft herhalen dat ondanks al zijn verdriet toch de dankbaarheid overheerst. Het zorgt ervoor dat de andere opa, kijkend naar de kist, met een gebroken stem maar met volle overtuiging kan zeggen dat hij het haar gunt.

Zo wordt een afscheid wat ontzettend pijnlijk en verdrietig is, toch ook iets heel moois. Iets wat zo definitief lijkt, juist iets wat ons wijst op een hoopvolle toekomst! En zo leer ik mijn eigen leven ook weer een beetje meer in een groter perspectief zien. Er is een dag. Dan worden al die kleine dingetjes waar ik me zo druk om kan maken opeens niet meer belangrijk. De Here Jezus, mijn Verlosser, komt spoedig terug, en dan wordt dit vergankelijke lichaam bekleed met het onvergankelijke (1 Kor 15) en zal ik volledig kennen, zoals ik zelf gekend ben, en oog in oog staan! (1 Kor 13) Ik hoor bij een ander Koninkrijk en dat wil ik boven alles zoeken. (Mat 6:33)

Op een dag mag ik hun handen vastpakken en doe ik mee met het dansje.