Storm en strand

Overdenking over Handelingen 27

De God van de storm. U werkt door stormen heen. U laat het toe dat we even flink door elkaar geschud worden, en redt dan! Niet altijd op spectaculaire wijze, zoals de Heer Jezus dat deed met de storm, maar soms gewoon door ons lang genoeg in leven te houden totdat we al ploeterend op een stukje drijfhout uitgeput (maar veilig!) op het strand aankomen.

Soms maak je nauwelijks vooruitgang (v7), en soms is het zo donker dat je alle controle kwijtraakt en geen idee meer hebt waar je naartoe gaat. Maar u bent de reddende God! Als we meegesleurd worden bent u degene die ons veilig op de plek brengt waar u ons wilde hebben. (Soms komt een grote vis dan goed van pas). Als we doodsangsten uitstaan bent u degene die ons bemoedigend toespreekt. Als we eerst op ons eigen kunnen en kracht hebben vertrouwd, bent u degene die ons een tweede kans geeft om onze sloepen overboord te gooien en uw woord te geloven.

U roept ons op om moed te houden, hoe ellendig lang de storm ook mag duren en hoeveel honger we ook krijgen in die wachttijd. U bent goed, u breekt het brood met ons opdat we in uw kracht door mogen zetten.

En ondertussen gooien we alles overboord wat niet bijdraagt aan onze redding. Alles wat ons eerst heel belangrijk leek, waar we onze eigen doelen mee wilden bereiken. En, veel lichter, laten we ons door u dragen tot op het strand, waar u voorziet. Waar u weer nieuwe avonturen met ons aangaat.


Een goede, oude, moegestreden vriend van ons is een paar dagen geleden rustig in zijn slaap thuisgehaald. Een lied dat hem veel bemoedigde na het vroege overlijden van zijn vrouw is voor hem nu werkelijkheid geworden. En wij blijven het bidden.